علمی در زمینه رباتیک‌های کوچک است، به طور ویژه، ربات‏های همراه با مشخصات ابعادی کمتر از یک میلیمتر می‏باشد. این اصطلاح همچنین می‏تواند، برای ربات‏هایی که قادر به اداره کردن اجزای خود به اندازه میکرومتر هستند، استفاده شود. میکرورباتیک، شاخه‏ای از رباتیک‏ها بوده که به مطالعه و کاربرد ربات‏های مینیاتوری با مقیاس میکرومتر می‏پردازد.

تولید: میکروربات‏ها به شکل میکروکنترلرها در اواخر دهه قرن بیستم متولد شدند و سامانه میکروالکترومکانیکی سیلیکونی (MEMS)، گرچه اکثر میکروربات‏ها از سیلیکون برای اجزای مکانیکی نسبت به دیگر سنسورها استفاده نمی‏نمایند. اولین تحقیق و طراحی مفهومی ربات‌های کوچک در اوایل 1970 در سیستم طبقه بندی سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده انجام شد. کاربردها در آن زمان، شامل نجات زندانیان جنگی و ماموریت های رهگیری الکترونیکی بود. مفهوم ساخت ربات بسیار کوچک، و بهره گیری از پیشرفت های اخیر در میکرو الکتروسیستم های مکانیکی با توجه به اندازه کوچک خود، به طور بالقوه بسیار ارزان است، و می تواند در تعداد زیادی (رباتیک گروهی) برای کشف محیط هایی که بیش از حد کوچک یا بیش از حد خطرناک برای افراد و یا ربات‌های بزرگتر هستند، مورد استفاده قرار بگیرد. انتظار میرود که این ربات‌ها در مواردی از قبیل: جستجوی بازماندگان در ساختمانهای فروریخته پس از زلزله، و یا به صورت خزنده در کاربردهای پزشکی استفاده شود.

منبع تغذیه: میکروربات‏ها قادر به استفاده از منبع تغذیه سبک‏وزن مانند سلول سکه‏ای می‏باشند یا با استفاده از محیط اطراف که این عمل به شکل ارتعاش یا انرژی نوری می‏باشد، صورت پذیرد.