ربات Ero مانند سیستم‌های امروزی آب را هدر نمی‌دهد و یک تنگ گریز از مرکز آب مورداستفاده در این سیستم را دوباره بازیافت می‌کند. تکنیک‌های جاری تخریب ساختمان نیاز به انرژی فراوانی برای خرد کردن، جداسازی و تجهیزات دارد. از طرفی هدر رفتن مقدار قابل‌توجهی از آب در راستای جلوگیری از ایجاد گردوغبار در حین عملیات تخریب و از سویی دیگر زمان لازم برای انتقال آوارها به ایستگاه‌های بازیافت در خارج شهر از معایب تکنیک‌های حال حاضر روش‌های تخریب ساختمان محسوب می‌شود. چالش دیگری که در این پروسه وجود دارد جدا کردن هم‌زمان آوارها برای استفاده مجدد در حین فرایند تخریب است. چراکه بتن اغلب با شبکه درهم‌تنیده‌ای از آهن تقویت می‌شود. امروزه، مجریان عملیات‌های ساختمانی، برای خرد کردن سازه‌های بتنی به تکه‌های بسیار ریز، ماشین‌آلات سنگین را به‌صورت دستی کنترل می‌کنند. تمامی این تجهیزات سنگین انرژی فراوانی را برای اجرای عملیات مصرف می‌کنند. علاوه بر این آب باید دائماً با لوله‌های خرطومی آتش‌نشانی برای جلوگیری از ایجاد گردوغبار مضر روی محل اجرای عملیات پاشیده شود. پس‌ازاینکه کار تخریب به‌پایان می‌رسد، ماشین‌های بزرگ میلگردها را از بتن درآورده و آن‌ها را به ایستگاه‌های بازیافت حمل می‌کنند. در آنجا بتن باید در چند مرحله با کمک خردکننده‌های بسیار قوی خرد شود. آهن‌آلات نیز برای استفاده دوباره ذوب می‌شود. تمامی این عملیات نیاز به ماشین‌آلات سنگین دارد. با فناوری جدید ربات بتن‌خوار که برنده طرح‌های مفهومی رده دانشجویی در جایزه بین‌المللی طراحی ۲۰۱۳ شده است، می‌توان کار چند ماشین سنگین را هم‌زمان انجام داد. این نوع از ربات بخش به بخش و لایه به لایه ساختمان را با یک بازوی مجهز به یک سر جت آبی و جاروبرقی می‌خورد و پاک‌سازی می‌کند.

تولیدکننده:

• ساخت: کشور سوئد 
• نام سازنده: Umea Institute of Design