دانلود فیلم: بلید رانر (1982)

دانلود فیلم: فیلم "بلید رانر (1982)" وقایع آن مربوط به سال ۲۰۱۹ می‌شود که یک مامور پلیس به نام ریک دکارد، ماموریت می‌یابد که ربات‌های شبه انسانی را که حضورشان بر روی کره زمین ممنوع گردیده، شناسایی و خطرشان را از جامعه زمینی رفع کند. اما …

نقد جامع فیلم "بلید رانر (1982)":

دستمایه اصلی فیلم بلید رانر، رمان آیا آدم مصنوعی‌ها خواب گوسفند برقی می‌بینند ؟ بوده است. رمانی در 210 صفحه كه توسط فیلیپ د. دیك، در سال 1968 به بازار نشر راه یافت. اسكات و گروه فیلمنامه نویسان او، با تغییراتی اساسی در این داستان پست - آپوكالیستیك؛ فیلمنامه‌ای علمی تخیلی را با مضمون‌های فلسفی بدست دادند كه نتیجه‌اش فیلمی خاص و مورد احترام شد به نام بلید رانر. اگرچه كشف اثر رایدلی اسكات یك دهه به طول انجامید اما آنچه مهم است، همین شناسایی و كشف و فرار یكی از مهمترین فیلم‌های سینما از گمنامی و مهجور بودن است. آمریكا، سال 2019، اداره پلیس شهر لس آنجلس، یك ماموریت بسیار خطرناك را به پلیس كاركشته خود با نام ریك دیكارد، واگذار می‌كند كه موفقیت در آن تضمینی برای امنیت تمام جهان به شمار می‌آید. دیكارد باید رد رپلیكانت‌ها را بگیرد. موجوداتی كه، در ظاهر انسانند اما توسط یك ژن مصنوعی كه تولید شركت تایرل كورپوریشن است، ساخته شدهاند. پس از تولید رپلیكانت‌ها در اقدامی فراگیر، حضورشان در كره زمین ممنوع اعلام شده بود اما گزارش‌های رسیده حاكی از حضور رپلیكانت‌ها در لس آنجلس است، ضمن اینكه در اقدام اول، 4 رپلیكانت یك قمر مربوط به زمین را ربوده‌اند و همچنین بنظر می‌آید قصد دارند به شركتی كه آنها را خلق كرده است، نفوذ نمایند... برای یك فیلم علمی تخیلی كه رگه‌های فلسفی و مضمون‌های معناشناختی دارد، خلاصه داستان نوشتن همانقدر سخت است كه معرفی آن. بلید رانر، به عنوان یك فیلم تقریبا آپوكالیستی و آخرالزمانی ، شهری را به تصویر می كشد كه مظهر رونق و پیشرفت دنیا به حساب می آمده اما اكنون جز تاریكی و سردی و بی اعتمادی در آن یافت نمی شود. لس آنجلس سال 2019 یك تصویر تمام نما از پایان دنیا به زعم فیلیپ دیك نویسنده رمانی است كه رایدلی اسكات، بلید رانر را با الهام از آن ساخته است. فیلمی كه اگرچه در آن درگیری فیزیكی و تعقیب و گریز نقش اساسی دارد اما همه چیز به اكشن ماجراجویانه ختم نمی شود. تماشاگر در بلید رانر به كشف حقیقت در باره انسان شناسی هم می‌تواند نائل شود. هرچه بیشتر با حال و هوای خاص شهر لس آنجلس در سال 2019 آشنا می‌شویم و هرچه بیشتر از دپلیكانت‌ها می‌بینیم و می‌شنویم، به این درك می‌رسیم كه آدمی خود مقصر آینده خویش است. جایی كه محبت و عشق و عاطفه از زندگی ها رخت بندد چیزی جز سردی و خاموشی دریافت نمی شود و بلید رانر بامضامین فلسفی خود در قالب یك تریلر علمی تخیلی بسیار تیره و حتی سیاه به بازنمایی این رخداد تلخ پرداخته است. از فیلم‌های مطرح در این ژانر و حتی فیلم های آپوكالیستی كه به احتمال قوی تماشا كرده اید ، بلید رانر ، تقریبا به هیچكدام شباهتی ندارد. در زمره آثار علمی تخیلی و فضایی ، نه در ساختار شباهتی به اثر گرانسنگ و ماندگار استنلی كوبریك 2001 : یك اودیسه فضایی( محصول 1968) دارد و نه به دیگر فیلم آپوكالیستی او یعنی پرتقال كوكی ( محصول 1969). به دیگر آثار آشنایی مانند جنگ ستارگان ( جورج لوكاس 1977) ، نابودگر 2 : روز داوری ( جیمز كامرون 1991) ، ئی تی ( استیون اسپیلبرگ 1982) و حتی دیگر ساخته خود رایدلی اسكات یعنی بیگانه محصول 1979نیز بلید رانر هیچ تشابهی ندارد. در واقع این آثار كه همگی جز فیلم های مهم در ژانر علمی - تخیلی هستند ممكن است تشابهات با یكدیگر داشته باشند اما بعید است مضامین خاص فلسفی موجود در بلید رانر و فضای سیاه و سراسر بدبینانه او را بتوان در این آثار مشاهده كرد. آنچه كه رایدلی اسكات در سال 1982 ساخت در مضمون و فرم و محتوی، زمین تا آسمان با دیگر ساخته مشابه در این سال یعنی ئی تی فاصله داشت و هرگز نیز نمی توان بلید رانر را همپای ئی تی نامید. با این همه تمام امتیازات بلید رانر در زمان اكران نادیده گرفته شد و این فیلم تا چند سالی مهجور و گمنام باقی ماند. حالا سئوال اینجااست كه چرا بلید رانر امروز به عنوان فیلمی درسی ،در دانشكده های سینمایی تدریس می شود و فروش دی وی دی هایش سر به آسمان می ساید؟ علت اینكه بلید رانر فیلمی فرهنگی و صاحب سبك نامگذاری و شناسایی شده در چیست؟ با ورود تكنولوژی های كامپیوتری و ساخت استودیوهای دیجیتال ؛ روند ساخت و ساز فیلم های علمی تخیلی و آثار فانتزی به طور كلی متفاوت شد. از اواخر دهه 70 میلادی و با اكران فیلم ماندگار جنگ های ستاره ای ( 1977) ساخته جورج لوكاس ، دیگر قواعد این ژانر تغییر كرد و 5 سال بعد با ساخت جاودانه ترین فیلم علمی تخیلی یعنی ئی تی ، ساخته استون اسپیلبرگ این قواعد تكمیل شد. عمده فیلم های تخیلی ، فضایی و ماجراجویانه ی مربوط به این ژانر دیگر صاحب قواعدی شده بودند كه تماشاگر با الگو پذیری از ساخته های اسپیلبرگ و لوكاس پذیرفته بود و هرآنچه غیر از این بود، با شكست مواجه می شد. دقیقا بلایی كه سر بلید رانر آمد. دستمایه اصلی فیلم بلید رانر ، رمان آیا آدم مصنوعی ها خواب گوسفند برقی می بینند ؟ بوده است. رمانی در 210 صفحه كه توسط فیلیپ د. دیك ، در سال 1968 به بازار نشر راه یافت. اسكات و گروه فیلمنامه نویسان او ، با تغییراتی اساسی در این داستان پست - آپوكالیستیك ؛ فیلمنامه ای علمی تخیلی را با مضمون های فلسفی بدست دادند كه نتیجه اش فیلمی خاص و مورد احترام شد به نام بلید رانر. اگرچه كشف اثر رایدلی اسكات یك دهه به طول انجامید اما آنچه مهم است ، همین شناسایی و كشف و فرار یكی از مهمترین فیلم های سینما از گمنامی و مهجور بودن است. نتیجه آن شده كه در حال حاضر بلید رانر را تلفیقی از دو ژانر نوآر و علمی - تخیلی می دانیم كه با طرافت و زیركی اسكات ، به فیلمی كلاسیك تبدیل شده است. به تعبیری شاید حتی بتوانیم بلید رانر را اثری تاثیر گذار و یا حتی پایه گذار زیبایی شناسی ژانر علمی - تخیلی بنامیم. یك دلیل برای این ادعا و درواقع این تاثیر گذاری را شاید بتوان به آثار بعدی این ژانر ربط داد كه همگی بدون استثنا ، كپی برداری های متعددی از بلید رانر داشتند و بعضا بسیار نیز موفق بودند. منظورم از كپی برداری ، هم در فرم است و هم در محتوا ، حتی این كپی برداری در مضامین فلسفی نیز قایل اشاره اند. اگربلید رانر را دیده اید تصاویر خیس و مه گرفته و سیاه و تاریك شهر لس آنجلس را بیاد بیاورید و به آن لحن خشك و سیاه و سرشار از بدبینی فیلم را اضافه نمائید. اینچنین مضامینی را حتی می توانیم در فیلم های امسال ( جنگ : لس آنجلس ؛ محصول 20011 با بازی دن آیكهارت) مشاهده كنیم. با اینهمه هیچكدام از این فیلم ها بجز اثر ستایش شده ی منطقه 9 ( محصول 2009 ساخته نیل بلامكامپ) به نمایش آدم فضایی یا موجود علمی تخیلی به صورت متفكر نپرداخته اند. آنچه از كاراكترهای اینچنینی در مقام تفكر می بینیم مربوط به نظامیگیری و كشتار است، گویی انسان هایی هستند مصنوعی كه در واقع ماشین های كشتار نام دارند اما در بیلید رانر ، با آدم مصنوعی هوشمند از نوعی خاص روبرو هستیم. آنها قادر به تفكرند و در ابتدای امر مانند انسان ها می توانند عشق و عاطفه را نیز درك كنند. روندی كه در فیلم منطقه 9 نیز به ، به گونه ای زیبا شناسانه به تصویر كشیده شده بود. یك نكته بسیار مهم برای كسانی كه بلید رانر را ندیده اند و ممكن است در ده دقیقه اول فیلم را تحمل نكنند، قابل توضیح و اشاره است. لحن سیاه و بدبینانه بلید رانر بسیار از متن نوول فیلیپ دیك تاثیر پذیرفته ، لوكیشن ها غرق در مه شبانه اند و گویی مدام در شبهای پر از تیره لس آنجلس قدم بر می دارید . این تیرگی و سیاهی عمدی است و متاثر از لحن فیلم است. تماشاگر در هیچ سكانسی نمی تواند شاهد غیبت تابلوهای نئون بسیار بزرگ و خیابان های تیره و تار نباشد. این تیرگی را باید تحمل كرد چون به ذات قصه اصلی و داستانك های آن ربط دارد و در ادامه اگرچه قرار نیست شاهد سكانس های شفاف باشیم اما چون تا حدودی اصل ماجرا دستمان می‌آید، این تیرگی‌ها و تحملشان ساده‌تر می‌شود.

منتقد: مهدی تهرانی